Nieuwjaarswandeling te Bussloo
Op 11 januari jongstleden was weer de traditionele Nieuwjaars wandeling op Bussloo. Dit jaar geen zon, geen strakblauwe lucht. Het had al een paar dagen gestormd, het regende steeds, maar deze middag was het gelukkig droog al stond er nog steeds een straffe wind.
Voorafgaande aan de wandeling kon je je hond laten inventariseren (kijk voor de betekenis van het inventariseren onder het kopje ‘fokken’op de site). De bezitters van vijf wetterhounen en negen stabij’s maakten daar gebruik van.
Als vanouds liepen daarna de pups het korte rondje van drie kwartier, de volwassen honden mochten anderhalf uur rennen en ravotten. Voor de statistiek: er liepen dit jaar maar liefst zo’n vijfendertig tot veertig honden mee, en ongeveer zestig baasjes. De oudste hond, een wetterhoun, was al zestien jaar, maar liep de hele wandeling nog als een jonge god rond.
Wat een feest was het weer: al die stabij’s en wetterhounen door elkaar. Blaffen, springen, spelen, rennen, een enkele grauw. Bussloo leent zich daar uitstekend voor. Water, zand, gras, bosjes, stokken, gezellige mensen. Wat wil een hond nog meer?
Ik had mijn stabij Lobke (hoeveel stabij’s heten Lobke? Ik hoorde er heel wat noemen) vooraf alvast een rode strik omgedaan, zodat ze meteen te herkennen zou zijn. En het werkte perfect, want gelukkig was niet iedereen op dat idee gekomen. Bij de wandeling vorig jaar was ik haar een tijdje kwijt en dat wilde ik niet weer meemaken. Ook dit jaar was er een jonge stabij zoek. Heel verstandig was zij teruggelopen naar de auto waar aardige mensen haar hadden opgevangen tot haar baas haar weer vond.
Tegen drieën waren we terug bij de Middelburg, waar sommigen nog wat dronken, maar anderen het toch langzamerhand tijd vonden om naar huis te gaan.
Lobke wil volgende week wel weer zo’n wandeling.
Dannie ten Zweege
