Verslag en foto's wandeling Kuinderbos
Perfecte wandeling in Kuinderbos
Onder ideale omstandigheden wandelden zondag 3 juni circa vijftig liefhebbers met een veertigtal Wetterhounen en Stabyhounen door het Kuinderbos. Er waren zelfs hondeneigenaren afkomstig uit de Achterhoek, Bergschenhoek, Deventer, maar ook uit Zwolle, Giekerk en tal van andere plaatsen uit de noordelijke provincies.
NVSW-voorzitter Jan Anton Koers hield vooraf een hartelijk openingswoord waarin hij de betekenis van dit uitje benadrukte. Het is uit het oogpunt van de gezondheidssituatie van de honden gezien relevant dat de drie rasverenigingen: NVSW, Onze Stabyhoun en DWVN, meer gaan samenwerken. Een wandeling is daartoe een uitstekende aanzet. Jenneke en Jaap Snijders uit Oosterzee hadden deze prachtige wandeling uitgezet. Hun oudste hond Ari, een Stabijna van 11,5 jaar, hield de wandeling prima vol. Ook de jongere Wetterhoun, 2,5 jaar, liep naar hartenlust mee. ‘Wij lopen hier zowat wekelijks en dan is het hier rustig’, zegt Jaap Snijders, die blij verrast was door de grote opkomst.
Marrette Ruitenberg uit Zwolle was aanwezig met haar dochter Fenna en de mooie bruine Wetterhoun Drys. ‘Wandelen met een groep vind ik een leuke ontspannen manier om andere hondeneigenaren te ontmoeten en kennis en meningen uit te wisselen over je hond, ras of de vereniging(en)’, zegt Marrette. Ze vindt dit deel van het Kuinderbos heel gevarieerd met open stukken, bos en veel water. Drys is nogal op Marrette gericht. Zolang hij aan de lijn zit, heeft hij de neiging tot blaffen en soms uitvallen. En dat vindt Marrette wel eens lastig. ‘Toen hij tijdens de wandeling los kon lopen was hij een rustig onderdeel van de roedel. Mee rennen, af en toe contact maken en ruiken en dan de baas weer opzoeken’, legt Marrette uit. Net als andere rasgenoten zwemt Drys niet. ‘Hij wil wel tot zijn “kuiten” in het water, hoewel er wat progressie inzit. En hij gaat wel kijken waar die anderen mee bezig zijn’, aldus Marrette.
Hein en Anita Lenssen uit Lichtenvoorde waren naar het Kuinderbos afgereisd met Aike, een vijfjarige Stabyhounreu. ‘Aike is een rustige reu en gaat eigenlijk zijn eigen gang, het maakt hem niet uit of we alleen of met meerdere wandelen. Vaak zijn het jonge reuen die met hem oplopen en zich aan hem optrekken. Hij vindt dat prima, zolang ze niet te wild zijn of constant aan hem zitten’, legt Anita uit. Ze ervaarde de wandeling als zeer positief. En: ‘Wat mij opgevallen is dat er een relaxte sfeer is tussen de honden en de eigenaren. Het zal wel aan het ras liggen en daardoor ook aan de mensen. We zijn met zijn allen niet voor niets gevallen voor dit ras. Ik vond de opkomst groot, maar zelf organiseer ik ook wel eens een wandeling en dan zijn het toch vaak mensen uit de buurt die komen en hebben wij niet zoveel honden en eigenaars. Het is juist zo leuk om ook eens in andere provincies te wandelen. En zo een gezellig dagje uit te zijn.’
Het Kuinderbos is het grootste bos van de Noordoostpolder grenzend aan Friesland en Overijssel. Welshpony’s en IJslandse paarden zorgen ervoor dat open plekken in het bos blijven. Het Kuinderbos werd aangeplant op de bodem van de voormalige Zuiderzee. Daarom treffen we nog steeds schelpenresten aan tussen de bomen, aldus informatie van Staatsbosbeheer.
Een groot voordeel van deze wandeling is dat onze honden los mogen lopen. Daarnaast was er gelegenheid tot spelen op grote grasvelden en stoeien in een waterpartij. Wetterhoun Wemke nam even de benen, maar ze kwam al gauw weer in zicht. Haar reukvermogen liet haar gelukkig niet in de steek. De eigenaar, een beetje ongerust, was zeer opgetogen de verdwaalde gast bij het bruggetje weer aan te treffen.
Vanwege het enthousiasme en de grote opkomst, zal ongetwijfeld weer een wandeling in het Kuinderbos worden georganiseerd. Graag tot de volgende keer!
Wiebe Dooper
Onderstaande foto's zijn gemaakt door René Rigterink.
